Sinds de boekpresentatie heb ik ineens een onstilbare behoefte om gitaar te spelen. De snaren van mijn gitaar zijn deze zomer gesprongen en sindsdien staat het instrument er werkloos bij. Ik probeer mijn telekinetische gaven te ontwikkelen en mezelf te voelen spelen. Maar dat werkt niet en nu zit ik met smart te wachten op de postbode. Handig joh, online bestellen. Mijn laatste set snaren dateerde volgens mij van voor het internettijdperk. 
Naast het verlangen gitaar te spelen kwam het verlangen naar rust. Rust in mijn hoofd en rust in de lijstjes die ik continu moest maken. Vandaag is het dan eindelijk zover. Dus was ik net eindelijk de vakantiefoto's van Portugal aan het bekijken. Het is alweer twee maanden geleden en het voelt als een eeuwigheid. Maar oeh, wat was het lekker weer! En wat hebben we mooie dingen gezien. Eén van die dingen wilde ik u niet onthouden, ook uit een soort Hollandsche trots. Dat is het Casa da Musica van Rem Koolhaas in Porto. Er was in de periode dat wij er waren helaas geen concert maar we gingen er op de bonnefooi overdag naar toe.
We liepen wel een half uur vrolijk en ons vergapend rond toen we op de bovenste verdieping tegen het restaurant aanliepen. Een grote, schots en scheve, industriële ruimte. Ik bekeek mijn rokje en slippers en ik bekeek de kelners in kostuum. Ik zag de zakenlui lunchen. Zeker van het feit dat we veel te shabby gekleed waren en ons budget niet toereikend genoeg zou zijn, liep ik al weg. Maar een van de kelners verzocht ons om ons niet opgelaten te voelen en om de kaart rustig te bekijken. "We hebben ook een menu van de dag."
En zo zaten we even later aan een driegangenmenu voor 12,50 euro, inclusief water en wijn. De vriendelijke kelner schonk ons steeds bij en we verwachtten dat daar dan een heel grote adder onder het groene gras vandaan zou komen. Dat zouden we niet erg vinden, want het was er zeer aangenaam. Maar toen we na een werkelijk heerlijke maaltijd een beetje aangeschoten het restaurant verlieten, was de rekening 25 euro.
Porto is sowieso de moeite waard. Maar als u er toch bent, lunch dan in het Casa da Musica. En doe de groeten aan die leuke kelner.
(Het mag duidelijk zijn, dat een gedeelte van de redaktie in Portugal verblijft, en vandaar een extra interesse toont)